Het is al een dikke maand geleden dat ik Tilburg verliet om bij mijn ouders in te trekken. Inmiddels kan ik zeggen dat het gezegde ‘Je weet pas wat je mist, als het er niet meer is’ meer klopt dat ik zou willen. Man, wat heb ik een heimwee naar de stad waar ik ooit begon als student journalistiek in een studentenhuis en eindigde als freelance journalist in een eigen appartement. In die tussenliggende zeven jaar heb ik Tilburg van binnen en van buiten gezien en dit zijn de 10 dingen die ik het meeste mis nu ik er niet meer woon.
Mijn favo horeca
Een ode aan Pig & Rye, Sarban, Locals, Grass Company (serieus lekker eten hier), Burgerij, Rijslust, Kras2, Mojo, Tredici, Koi, Slagroom en alle andere restaurants/lunchrooms/koffietentjes die ik vergeet maar waar ik mijn stufi en salaris met plezier spendeerde.
Alle festivals
Het eerste festival waar ik in Tilburg heenging, was Draaimolen Festival in 2014. In de jaren die volgden kwamen er steeds meer feestjes naar Tilburg. Een kleine opsomming: Woo hah!, Daisy Festival, Holy Pink. Full Moon, Best Kept Secret en Kindergarten. En natuurlijk ieder jaar naar Draaimolen, dat ook nog eens mijn laatste festival in Tilburg was in 2019. Mooi rond cirkeltje. En dat allemaal op ’t fietsje.
Dorp vibes
Tilburg mag dan een van de grotere steden van Nederland zijn, voor mij is het gewoon een dorp. Je loopt zo van noord naar zuid en onderweg kom je altijd bekenden tegen. Dat doe ik in Amsterdam of Oosterhout niet en straks in New York al helemaal niet.
Je leven trotseren op de Korvelseweg
Wie hier ooit met de auto of fiets gereden heeft, weet wat ik bedoel. Dat er hier niet dagelijks iemand wordt aangereden, is een wereldwonder.
De FHJ
Mijn Tilburg-avontuur begon in augustus 2013 met de opleiding journalistiek aan het Fontys. Daar heb ik vier jaar gezeten en ben ik veranderd van een onzekere middelbare scholier naar een jongvolwassene. Saai verhaal. Liever herinner ik me alle vrienden die ik hier gemaakt heb, de eindeloze chill-sessies in het RAAK-hok en de vele katers onder lestijd.
Al mijn woonplekken
Op kamers wonen was zo chill, wist ik toen maar hoe erg ik het nu zou missen. Ik heb eerst met vier geweldige mannen gewoond (mis jullie OWB) en daarna met vier fantastische vrouwen op de Besterd. Bijna al mijn oud-huisgenootjes spreek ik nog steeds. Maar de drie jaar dat ik op mezelf woonde, waren ook heerlijk. Mijn eigen appartement, volledig ingericht naar mijn smaak en stijl, mis ik nog steeds. Iedere dag.
Pijpen
Iedere dinsdag én op donderdag naar de Boekanier, want dan was het ‘Pijpen’: maar 1,20 euro betalen voor een biertje. Ik snap nog steeds niet waar die benaming opslaat, maar dat maakte voor die goedkope prijs niet uit
McDonalds, Karnak & Tropical
Vanuit de Studio of de Polly rolden we na sluitingstijd in een beweging door naar ofwel de Karnak (geweldige sfeer), Tropical (kippenvleugels!!!) of de McDonalds. Met name in die laatste heb ik vaker dan me lief is met gesloten ogen – en veel te dronken – genoten van een McKroket.
De lelijke gebouwen
Tilburg is over het algemeen een lelijke stad. Met dank aan burgemeester Cees Becht, alias ‘Cees de Sloper’, die in 1959 rigoureus de sloopkogel door het centrum haalde. Maar juist dat geeft de stad ook wel weer z’n charme, ik vind het volkse Tilburg een stuk gezelliger dan het bekakte Breda (al is Breda wel echt veel mooier).
//www.instagram.com/embed.js
De Spoorzone
Toen ik in Tilburg kwam wonen in 2013 was de Spoorzone nog niet echt iets, de LocHal stond er nog niet eens. Dat is pas sinds een aantal jaar. Met tentjes als Raw en Club Smederij is het een van mijn favoriete uitgaansplekken .
